‘Dat mijn dierbare herinneringen zijn afgepakt, vind ik het allerergste’

Vooruitdenken over inbreken. Dat doe je liever niet. Toch had mevrouw Hofland het eind oktober liever wél gedaan. Er werd toen bij haar ingebroken. Ze vertelt wat deze ingrijpende gebeurtenis met haar deed. Financieel en vooral emotioneel. 

Hoe ontdekte u dat er bij u thuis was ingebroken? 

‘Ik was die avond bij een vriend en kwam rond 21.15 uur weer thuis. Toen ik mijn auto parkeerde, zag ik een wit paaltje in het plantsoentje voor mijn deur staan. Maar ik dacht dat de gemeente dat had gedaan als markering voor een plek waar glasvezelkabel moest komen. Bij het openen van de voordeur, rook ik direct een penetrante geur. Het parfum Cool Water van Davidoff, vreselijk. Toch had ik nog niks door. In de kamer links van me zag ik een hoop rommel. Maar ik heb nogal een onhandige kat, dus ook hier schrok ik niet meteen van. Ik dacht wel: hoe kan dat nou? Maar het is alsof je naar een film kijkt. Je gelooft niet wat je ziet. In mijn slaapkamer lag echt alles overhoop. Toen wist ik het.’

Wat dacht u toen?

‘Natuurlijk schrok ik. Er is toch iemand in jouw huis geweest die er niet hoort. Dat is vreselijk. Ik heb meteen de politie gebeld. Ook ging ik naar mijn bovenbuurvrouw om te vragen of ze iets had gehoord. Maar helaas. De politie stelde me goed op mijn gemak. Bang was ik niet, maar de volgende dag ben ik wel de hele dag weggegaan. Het rechercheteam zou pas vrijdagochtend terugkomen en tot die tijd mocht ik niks opruimen. Thuisblijven was toen toch iets te confronterend.’

Bent u veel dierbare spullen kwijt?

‘Dat witte paaltje waar ik het eerder over had? Dat bleek de askoker van mijn overleden man te zijn. Die namen ze waarschijnlijk mee in de veronderstelling dat het een koker met whisky was ofzo. Stond dat ding daar in het plantsoen, dat verzin je toch niet?! Verder ben ik vooral sieraden kwijt. De meeste zijn me niet zo dierbaar, maar 3 dingen wel. Als eerste de oorbellen die mijn man mij gaf voor ons trouwen. Hij had de stenen speciaal uit Barcelona laten komen. Die kan ik nu nooit meer vasthouden en dragen, dat is toch verdrietig?’

En verder?

“Een ring van mijn overleden tante. Die kreeg ik een paar jaar geleden van haar. Blijkbaar was ik erbij toen ze ‘m kocht in Parijs. Ik was toen zeven jaar en bleef maar zeggen dat ze die ring moest kopen. Hoe mooi is het dan dat ze die na al die jaren aan mij gaf? 

En als derde een ring van mijn moeder. Een gouden met een grote groene steen. Niks waard, maar ik maakte altijd de grap dat het net de ring van de Paus was die we moesten kussen. Enkele maanden geleden gaf ze hem aan mij. En nu is ie weg. Die dierbare herinneringen zijn nu van me afgepakt. Dat vind ik echt het ergste van alles.’ 

Dacht u zelf al vooruit voor inbraakpreventie?

‘Ik liet altijd al wat lampjes aan als ik wegging. En deed mijn ramen en deuren op slot. Ik had er al goede sloten op zitten. Ook heb ik een goed contact met mijn buren, dus er weet eigenlijk altijd wel iemand of ik thuis of weg ben. De rechercheur zei dat ik niet veel meer had kunnen doen. Die gedachte troost me wel.’

Hoe verliep de schadeafhandeling? 

‘Heel goed. Ik ben keurig geholpen door Aegon en heb alles vergoed gekregen. Wel moest ik facturen laten zien van alles wat was gestolen. Dat was nog wel even een dingetje, want veel spullen waren al jaren oud. Maar het toeval wil dat ik tijdens het opruimen een hele oude envelop vond, met daarin de rekening van mijn trouwoorbellen! De rest kreeg ik ook keurig vergoed, zowel de verloren sieraden als de schade aan mijn raam, sloten en gordijnen.’

Voelt u zich nog wel veilig in uw eigen huis?

‘Ja hoor, gelukkig wel. Of ik angstig ben? Nee. Wel pisnijdig! Je moet gewoon van andermans spullen afblijven. Maar ik ben van nature gelukkig niet snel bang. Wel ben ik alerter. Laatst waaide ’s nachts een bloempot van een tafeltje op mijn terras. Nou, toen bonkte mijn hart wel even in mijn keel hoor! Ik ben ook meteen gaan kijken, terwijl je normaal denkt: het zal wel. Ik laat nu nog meer lampen aan als ik wegga en controleer extra goed mijn deuren en ramen. Ik weet ook niet wat ik doe als ik die Cool Water-geur weer ruik. Ben ik dan gelijk gespannen? Dat moet ik nog meemaken.’

Heeft u nog vooruitdenktips voor anderen?

‘Tja, ik heb zelf eigenlijk alle voorzorgsmaatregelen getroffen die je kunt treffen. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. Maar als ik met mijn verhaal ook maar één iemand kan behoeden voor inbraak, dan ben ik al blij. Dus wat ik anderen adviseer? Maak het inbrekers zo moeilijk mogelijk. Doe deuren en ramen op slot als je weggaat. Laat wat lampen aan en sluit de gordijnen. Zorg voor goede sloten. En zet bijvoorbeeld de radio aan. Of plaats camera’s als dat kan. En verder maar hopen dat er niemand binnenkomt.